Անցյալ, այն, ինչը հիշեցնում են լուսանկարները, գրառումները օրագրերում , պատահական լսած երգի բառերը, ծանոթ ձայները և հանդիպած աչքերը…Անցյալ…ինչի մասին երբեմն ուզում ենք մոռանալ ու երբեք չհիշել, խոստանում ենք մեզ ջնջել այն հիշողությունից, ուղեղից ու մտքերից, բայց մոռանում ենք, որ կան բաներ, որ հիշվում են ՍՐՏՈՎ, և կրկին մեզ մատնում է մեր հայացքը, խոսքերը և աչքերը…չենք մոռացել, մատնում են ու լուռ ասում, որ ՀԻՇՈՒՄ ԵՆՔ…Անցյալ…պետք չէ նրանից վախենալ, բայց և ապրել նրանով չի կարելի, չի կարելի բռնել նրա ձեռքը ու բաց չթողնել…
Շատ հաճախ մենք վախենում ենք թողնել անցյալը, որովհետև վախենում ենք լողալ չկարողանալ «ներկա» կոչվող օվկիանոսում , իսկ ապագան թվում է անհաս ու մշուշոտ…
