Կգա մի օր, երբ մեր քաղաքներն այնքան լուսավորված կլինեն, որ մենք չենք կարողանա երկնքում աստղեր նկատել...կնայենք վերև, երկար կնայենք, բայց անգամ ամենամեծ աստղերը չենք տեսնի, արհեստական լույսերից ու համակարգչի էկրանից կուրացած մեր աչքերը այլևս աստղեր չեն տեսնում, չեն տեսնում կյանքի իսկական գեղեցկությունը...
Կգա մի օր, երբ մենք էլ գրքեր չենք կարդա, որովհետև մենք նախընտրում ենք Ֆեյսբուքում ստատուս գրել ու քոմենթ կարդալ...այդ ժամանակ երևի կփակվեն բոլոր տպագրատները...բայց իհարկե չեն դադարի ծառահատումները, որովհետև մենք վայրենացել ենք ու չենք կարող առանց ավերելու, առանց վերացնելու, առանց վնաս տալու...Իհարկե կմնան մարդիկ, ովքեր դեռ կշարունակեն կարդալ, բայց նրանց էլ կծաղրեն, մատնացույց կանեն, այս ո՞ր դարն է, գիրք կարդալ, հա-հա-հա, հետամնացներ...
